Odcinek 29

W poprzednim odcinku: Esmaralda jest siostrą Antonia....

-Twoim bratem?! Jak to?! - powiedziała Lusesita z niedowierzaniem.
-A to Ty o tym nie wiedziałaś?! -zdziwiła się Esmaralda.
Lusesita nie mogła uwierzyć w to, co właśnie usłyszała. Jej wymarzony Antonio wcale jej nie zdradzał! Ona jest tylko jego siostrą!
-Ale jak to?! Czemu mi nikt nie powiedział?!- wyszeptała Lusesita, dopiero teraz dotarło do niej to co właśnie przed chwilą się stało. Być może przez swoją nieuzasadnioną zazdrość straciła Antonia na zawsze.
-Lusesito, gdy Antonio myślał że nie żyjesz...nie mógł się z tym pogodzić...był załamany! Nie mogłam zostawić go w takim stanie, więc przyjechałam z USA z Czikago, żeby mu pomóc i wesprzeć duchowo....-powiedziała Esmaralda - a Ty Lusesito....Ty myślałaś...że ja i Antonio? 
-Czemu mi nikt wcześniej tego nie powiedział....-wyszeptała ponownie Lusesita, nie mogąc uwierzyć w to co się stało. W jej oczach pojawiły się łzy.
-Dlatego zerwałaś z Antoniem? Dlatego znalazłaś sobie nowego narzeczonego? - zapytała Esmeralda.

-Ale ja nie mam nowego narzeczonego...

-Co chcesz przez to powiedzieć? Czyli, że między nami koniec? - zapytał Dżastin, wyraźnie niezadowolony, ale Lusesita nie usłyszała już tych słów. Jej serce zaczęło bić coraz szybciej i w tej samej chwili wiedziała już co ma zrobić. Nie mogła pozwolić na to, aby po raz kolejny stracić Antonia. Natychmiast wybiegła z klubu i podążyła jego śladem, a ślady były wyraźne, bo Antonio biegnąc rzucał za sobą kolorowe landrynki. Tak, więc Lusesita biegła za landrynkami, aż w końcu ujrzała jego. Siedział samotnie na skale, niedaleko jeziora przy którym się poznali. W miejscu gdzie zaczęła się ich płomienna miłość, w miejscu, które niosło za sobą tyle wspomnień. Antonio siedział i płakał, zajadając się, przy tym landrynkami. Lusesita stanęła obok, przyglądając mu się przez chwilę."Och, to mój kochany Antonio! Nic się nie zmienił! Teraz też wybiera same czerwone landrynki, a inne wyrzuca!" -pomyślała Lusesita uśmiechając się lekko sama do siebie, wspominając te wszystkie dni, w których to razem zajadali się landrynkami - ona kolorowymi, on czerwonymi.
-Antonio! Kochany! Wybacz, ja nie wiedziałam, że Esmeralda jest Twoją siostrą! Dżastin to nie jest mój narzeczony, ja go nawet nie znam! Pocałowałam go, żebyś był zazdrosny...ale kocham tylko Ciebie, najbardziej na świecie....wybaczysz mi?
Po tych słowach Antonio odwrócił się w stronę Lusesity, popatrzył jej głęboko w oczy i...
cdn.